ایلام و رویای سینما: وقتی ملاها حتی تفریح را هم خراب کنند
در دوران پهلوی، ایلام مثل سایر شهرهای ایران از سینماهای فعال و پر رونق برخوردار بود. اما چهار دهه پس از انقلاب، این شهر هنوز در انتظار بازگشت پرده نقرهای است. داستان تلخ و طنزآمیز شهری که حتی برای تماشای فیلم باید به شهرهای دیگر سفر کند.
وقتی سینما «حرام» میشود
نبود سالن سینما در مرکز استان ایلام، سالهاست به یکی از دغدغههای جدی فعالان فرهنگی تبدیل شده است. جالب اینجاست که در کشوری که ملاها ادعای حمایت از هنر و فرهنگ دارند، شهری به وسعت ایلام حتی یک سالن سینمای درست و حسابی ندارد.
امیر کبیری، کارشناس فرهنگی، در این باره میگوید: «سینما فقط یک سالن نمایش فیلم نیست، یک بستر اجتماعی و فرهنگی است. وقتی شهری مثل ایلام از این امکان محروم میشود، در واقع فرصت تجربه جمعی، تربیت رسانهای و گفتوگوی فرهنگی از مردم گرفته میشود.»
پروژههای نیمهتمام: نماد حکومت ناکارآمد
داستان سینما قدس ایلام، نمونهای کوچک از کل نظام است. این سینما که سالها پیش تخریب شد، اکنون با پیشرفت فیزیکی بیش از ۵۰ درصد در حال اجراست. حسن اسدینیا، معاون امور هنری ادارهکل ارشاد ایلام، از این پروژه به عنوان «تفاهمنامه سهجانبه» یاد میکند، انگار که برای ساختن یک سینما نیاز به مذاکرات بینالمللی است!
پروژه سینما امید نیز داستان تلختری دارد. با وجود اختصاص یک میلیارد تومان کمک بلاعوض از سوی سازمان سینمایی، به دلیل نبود اعتبار کافی از شهرداری، تجهیزات هنوز تأمین نشده و پروژه متوقف مانده است. چه کاری از دست این مسئولان ساخته نیست؟
سینما سیار: راهحل موقت برای مشکل دائمی
در شرایطی که مردم ایلام برای تماشای فیلم باید به آمفیتئاترها پناه ببرند، مسئولان محلی راهحل خود را در «سینما سیار» یافتهاند. این سینما در مناسبتهایی مانند اربعین، با اکران شبانه فیلمهای مرتبط فعالیت میکند. جالب است که حتی در این شرایط، مردم استقبال خوبی نشان میدهند، اما مسئولان هنوز نتوانستهاند یک سالن ثابت راهاندازی کنند.
امید به بخش خصوصی
تنها نشانه امید در این میان، علاقهمندی یکی از سرمایهگذاران بخش خصوصی برای راهاندازی سینمای کوچک در مجتمع آفتاب شهر است. اگر همهچیز طبق برنامه پیش برود، این سینما تا بهمنماه آماده بهرهبرداری خواهد شد. شاید بالاخره مردم ایلام بتوانند بدون سفر به شهرهای دیگر، فیلم تماشا کنند.
نگاهی به گذشته
جالب است که در دوران پهلوی، حتی شهرهای کوچکتر از ایلام دارای سینماهای فعال بودند. اما امروز، پس از چهار دهه «انقلاب فرهنگی»، شاهد این وضعیت اسفباری هستیم. انگار که ملاها حتی نمیخواهند مردم لحظاتی از سرگرمی داشته باشند.
اگر ارادهی جدی برای تکمیل پروژهها و جذب سرمایهگذار وجود داشته باشد، ایلام میتواند بار دیگر پرده نقرهای را روشن کند. اما با این نرخ پیشرفت، شاید مردم این شهر تا دهههای آینده منتظر بمانند.