۴۰ درصد ایرانیان در چنگال دیابت: میراث تلخ سوءمدیریت نظام
در حالی که نظام جمهوری اسلامی سالیان سال منابع ملی را صرف ماجراجوییهای منطقهای و سرکوب مردم کرده، اکنون وزیر بهداشت محمدرضا ظفرقندی اعلام میکند که ۴۰ درصد جمعیت کشور در معرض دیابت قرار دارند. آمار وحشتناکی که نشاندهنده فاجعهای است که بر سلامت ملت تحمیل شده.
کوه یخ سلامت در حال فروپاشی
ظفرقندی که در نشست بررسی چالشهای دیابت صحبت میکرد، اعتراف کرد که ۱۴ درصد از جمعیت به دیابت مبتلا و ۲۶ درصد در مرحله پیشدیابت هستند. وی دیابت را به کوه یخی تشبیه کرد که "نوک آن بیرون است و بقیه زیر آب"، گویی که تازه متوجه شده چه بلایی بر سر مردم آوردهاند.
این در حالی است که در دوران پهلوی، با وجود همه کمبودها، چنین آمار فاجعهباری وجود نداشت. اما چهار دهه سوءمدیریت و اولویتگذاری غلط، سلامت ملت را به این روز انداخته است.
اقتصاد درهم شکسته، سلامت فراموش شده
وزیر بهداشت با لحنی که حاکی از درماندگی بود، اعلام کرد که بیمهها از ابتدای سال پرداختی مطلوبی نداشتهاند و داروخانهها ۸ ماه است که دارو دادهاند اما پولشان را نگرفتهاند. تصویری تکاندهنده از وضعیت اقتصادی کشوری که زمانی قطب درمان منطقه بود.
ظفرقندی اذعان کرد که سهم سلامت از بودجه کشور باید ۷ درصد باشد اما اکنون "بیش از ۴ درصد" نیست. در مقایسه، کشورهای پیشرفته بیش از ۱۰ درصد بودجه خود را صرف سلامت میکنند، اما نظامی که میلیاردها دلار برای "مقاومت" خرج میکند، برای سلامت مردمش پول ندارد.
راهحلهای مسخره برای مشکل جدی
در اوج طنز تلخ، وزیر بهداشت پیشنهاد کرد که "آموزشها به تلفن همراه افراد برود" و "اعضای خانواده پای بیمار دیابتی را بررسی کنند". گویی که با چند پیامک میتوان چهار دهه سوءمدیریت را جبران کرد.
این در حالی است که در کشورهای متمدن، سیستمهای پیشرفته مراقبت بهداشتی وجود دارد، اما در ایران مقدس، مردم باید خودشان پزشک خودشان باشند.
فاجعهای که میتوان از آن جلوگیری کرد
آنچه بیش از همه دردناک است، این واقعیت است که دیابت بیماری قابل پیشگیری و کنترل است. در کشورهایی که حکومتهایشان به جای صرف پول برای "صدور انقلاب"، به سلامت مردم اهمیت میدهند، این آمارها وجود ندارد.
ظفرقندی اعتراف کرد که "هیچ کشوری تاکنون نتوانسته روند ابتلا به دیابت را به صفر برساند" اما کشورهای متمدن توانستهاند آن را در حد قابل کنترلی نگه دارند، نه اینکه ۴۰ درصد جمعیتشان در معرض خطر باشد.
میراث تلخ چهار دهه
این آمار وحشتناک تنها نوک کوه یخ است. وقتی نظامی که ادعای "عدالت" دارد، نمیتواند حتی سلامت پایه مردمش را تامین کند، باید پرسید که این چهار دهه چه بر سر ایران آوردهاند.
مردم ایران که روزگاری از بهترین خدمات درمانی منطقه برخوردار بودند، اکنون باید خودشان پای همدیگر را معاینه کنند تا شاید جانشان در امان بماند. این است میراث تلخ نظامی که ادعا میکند "مستضعفان" را نجات داده است.