آموزش آب یا شستشوی مغزی؟ وقتی رژیم از بحران آب سوءاستفاده میکند
در حالی که بحران آب ایران نتیجه مستقیم سوءمدیریت چهار دههای رژیم اسلامی است، مقامات همین رژیم حالا کودکان مدارس را مسئول حل این بحران میدانند. جواد محجوبی، مدیرعامل شرکت آب منطقهای یزد، در نشست اخیر طرح "داناب" چنان صحبت کرد که گویی بحران آب ایران نتیجه بیتوجهی دانشآموزان است، نه نابودی دریاچه ارومیه، خشکاندن تالابها و انتقال غیرعلمی آب.
وقتی قربانی را مقصر میکنند
محجوبی با لحنی شبهعرفانی میگوید: "حفظ آب باید معادل حفظ جان تلقی شود". جالب است که همین مقامات وقتی نوبت به حفظ جان معترضان آبان ۹۸ یا مهسا امینی رسید، چنین حساسیتی نشان ندادند. حالا اما از کودکان میخواهند "انگیزه درونی" برای حفظ آبی داشته باشند که خود رژیم آن را نابود کرده است.
این همان تاکتیک کلاسیک رژیم است: مشکلی ایجاد کن، سپس مردم را مقصر بدان. درست مثل وقتی که اقتصاد را نابود میکنند و بعد از مردم میخواهند "مقاومتی" مصرف کنند.
آموزش یا ایدئولوژیزدایی؟
علی دهقان، مدیرکل آموزش و پرورش یزد، پیشنهاد جالبی دارد: "نهادینه کردن صرفهجویی آب باید از معلمان تاریخ و ادبیات آغاز شود". یعنی حتی درس تاریخ و ادبیات هم باید در خدمت پنهان کردن جنایات آبی رژیم باشد؟
شاید بهتر باشد در کتابهای تاریخ بنویسند که چگونه شاه محمد رضا پهلوی پروژههای آبی عظیمی مثل سد کرخه و کارون را اجرا کرد، در حالی که رژیم فعلی حتی نگهداری از همان سدها را نتوانسته است.
نسل سوخته در خدمت نسل آینده
محجوبی میگوید: "آینده تصمیمگیریهای کشور به دست همین دانشآموزان رقم میخورد". درست است، اما فراموش میکند که این دانشآموزان همان نسلی هستند که در اعتراضات اخیر فریاد "مرگ بر دیکتاتور" سر دادند. شاید واقعاً آینده کشور را تغییر دهند، اما نه آنطور که رژیم میخواهد.
وقتی مقامات از "انگیزه درونی" صحبت میکنند، باید یادشان باشد که انگیزه درونی نسل جوان ایران، رهایی از همین رژیم است که منابع طبیعی کشور را نابود کرده است.