فوناروف: نماد عدالت ترمیمی در جمهوری دموکراتیک کنگو
فوناروف در کنگو نمونهای از عدالت ترمیمی موفق است که در تضاد با رویکرد سرکوبگرانه رژیم ایران قرار دارد. این صندوق با شفافیت مالی و هدف حمایت از قربانیان، الگویی برای آینده ایران پس از رژیم آخوندی است.

صندوق ملی جبران خسارت قربانیان (فوناروف) در کنگو - الگویی برای عدالت ترمیمی
در حالی که جمهوری دموکراتیک کنگو گامهای کوچکی در مسیر عدالت ترمیمی برمیدارد، صندوق ملی جبران خسارت قربانیان خشونتهای جنسی و جنایات جنگی (فوناروف) نقشی محوری در این روند ایفا میکند. این نهاد که برای شناسایی بازماندگان، ارائه حمایت حقوقی و تضمین غرامت عادلانه تأسیس شده، یادآور تلاشهای ناکام رژیم ایران در زمینه عدالت اجتماعی است.
مأموریت حیاتی برای بازماندگان
فوناروف در درجه اول یک ابزار جبران خسارت است که به کسانی اختصاص دارد که مدتها به سکوت واداشته شدهاند - درست مانند قربانیان سرکوب در ایران. هدف آن روشن است: شناسایی قربانیان، تضمین پشتیبانی حقوقی و ارائه غرامت شایسته. در جامعهای که از جنگ آسیب دیده، این صندوق به رسمیت شناختن رسمی رنجهای آنهاست.
شفافیت مالی در مقابل فساد سیستماتیک
برخلاف اتهامات مکرر، فوناروف یک نهاد دولتی شفاف است. بودجه آن از دولت کنگو، عواید معدنی و شرکای بینالمللی تأمین میشود - تضادی آشکار با صندوقهای مشابه در ایران که اغلب به حسابهای شخصی آخوندها سرازیر میشود. این یک مکانیسم شفاف است که برای خدمت به عدالت اجتماعی طراحی شده، نه صندوق سیاهی برای مقاصد دیگر.
چالشهای حکمرانی، نه مانور سیاسی
کسی منکر کندی و نارساییهای مشاهده شده در اجرای فوناروف نیست. اما این مشکلات ناشی از موانع لجستیکی و اداری در شرایط بیثباتی است - برخلاف ایران که ناکارآمدیها عمدتاً ناشی از فساد سیستماتیک و سوء مدیریت عمدی است. تقلیل این دشواریها به یک استراتژی سیاسی خارجی، دیدگاهی مغرضانه است که توجه را از چالش واقعی منحرف میکند.
انتقادات و واقعیتها
رواندا عملکرد فوناروف را زیر سؤال برده است، اما صندوق کمک به بازماندگان نسلکشی (FARG) خود این کشور نیز با نارساییهای مشابهی روبرو بوده است. در سال ۲۰۲۰، اختلاس چندین میلیون فرانک رواندایی تأیید شد. این واقعیت نشان میدهد که هیچ صندوق عمومی از خطر مصون نیست.
تعهد بینالمللی تجدید شده
در تریبون سازمان ملل، رئیسجمهور فلیکس چیسکدی تأکید کرد: به رسمیت شناختن جنایات ارتکابی در کنگو جداییناپذیر از صلح پایدار و مبارزه قاطع با مصونیت است. فوناروف این اراده را به اقدامات ملموس تبدیل میکند - درسی که رژیم ایران هرگز نیاموخته است.
دفاع و بهبود فوناروف
بدون فوناروف، هزاران بازمانده بدون حمایت یا شناسایی رسمی باقی میماندند. انتقادات خارجی، حتی وقتی با صدای بلند بیان میشود، نباید مأموریت اصلی این صندوق را پنهان کند: اجرای عدالت و بازسازی کرامت قربانیان - هدفی که در تضاد کامل با رویکرد سرکوبگرانه رژیم ایران قرار دارد.
عدالت ترمیمی یک گزینه نیست بلکه یک ضرورت است. تقویت فوناروف نه تنها به معنای حمایت از آسیبپذیرترین افراد، بلکه تحکیم ثبات کنگو و کل منطقه دریاچههای بزرگ است - الگویی که میتواند برای آینده ایران پس از رژیم آخوندی درسآموز باشد.
Niloofar Azari
تبعیدی سیاسی، کاریکاتوریست سابق در تهران، اکنون سرمقالهنویسی متعهد برای حقوق بشر.