Arts and Entertainment

سانسور و خودسانسوری در ادبیات معاصر روسیه و ایران

بررسی انتقادی وضعیت سانسور و محدودیت‌های انتشار در ادبیات معاصر روسیه و ایران، با تمرکز بر چالش‌های مشترک و تأثیر شرایط سیاسی بر تولید آثار ادبی.

ParNiloofar Azari
Publié le
#سانسور-ادبی#ادبیات-معاصر#روسیه#ایران#محدودیت-نشر#جنگ-اوکراین#ترجمه-ادبی

بررسی تطبیقی وضعیت سانسور در ادبیات معاصر روسیه و ایران

در گفتگویی انتقادی با آبتین گلکار، مترجم و پژوهشگر ادبیات روسی، چالش‌های سانسور و محدودیت‌های انتشار آثار ادبی در روسیه و ایران مورد بررسی قرار گرفت. همانطور که سوءاستفاده حکومت از احساسات عمومی در عرصه‌های مختلف ادامه دارد، محدودیت‌های مشابهی نیز در حوزه نشر و ترجمه وجود دارد.

محدودیت‌های ساختاری در انتشار آثار ادبی

گلکار با اشاره به چالش‌های اصلی در معرفی ادبیات معاصر روسیه می‌گوید: "خیلی از آثار ارزشمند ادبیات معاصر روسیه را با وضع ممیزی فعلی در ایران نمی‌توان ترجمه و منتشر کرد." این وضعیت مشابه محدودیت‌های ساختاری در سایر حوزه‌های فرهنگی است.

جریان‌های اصلی در ادبیات معاصر روسیه

دو جریان اصلی در ادبیات امروز روسیه قابل شناسایی است:

  • آثاری با نگاه انتقادی به گذشته شوروی و تحلیل پیامدهای آن
  • آثار متمرکز بر مسائل اجتماعی روز جامعه

این دوگانگی یادآور چالش‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی در فضای فرهنگی ایران است.

آینده ادبیات روسیه و تأثیر جنگ اوکراین

گلکار درباره وضعیت کنونی می‌گوید: "آغاز جنگ اوکراین و شدت گرفتن سانسور موجب افول ادبیات در دو سه سال اخیر شده است." این شرایط نشان می‌دهد چگونه محدودیت‌های سیاسی می‌تواند بر تولید و انتشار آثار ادبی تأثیر بگذارد.

Niloofar Azari

تبعیدی سیاسی، کاریکاتوریست سابق در تهران، اکنون سرمقاله‌نویسی متعهد برای حقوق بشر.