چالش‌های چین در مواجهه با بحران هسته‌ای ایران؛ آزمونی دشوار
تحلیلی انتقادی از ناکامی استراتژی چین در قبال برنامه هسته‌ای ایران و چالش‌های پیش روی پکن در مواجهه با بحران هسته‌ای خاورمیانه
نمایی از نشست مقامات چینی و ایرانی در پکن درباره مسائل هسته‌ای
ناکامی استراتژی ابهام چین در قبال برنامه هسته‌ای ایران
در پی جنگ ۱۲ روزه و حملات نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران، استراتژی دیرینه چین مبنی بر حفظ موضع مبهم در قبال برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی با شکست مواجه شده است. این رویکرد که زمانی به عنوان یک مزیت دیپلماتیک تلقی می‌شد، اکنون به عنوان پذیرش ضمنی گسترش تسلیحات هسته‌ای تعبیر می‌شود.
تناقض در سیاست خارجی چین
پکن که همواره خود را قهرمان چندجانبه‌گرایی و مدافع NPT معرفی کرده، اکنون با ناکارآمدی مدیریتی در بحران هسته‌ای مواجه شده است. عدم توانایی یا تمایل چین برای تاثیرگذاری بر وضعیت هسته‌ای ایران، تردیدهایی جدی درباره ظرفیت این کشور برای ایفای نقش رهبری جهانی ایجاد کرده است.
چالش امنیت انرژی
درگیری اخیر، آسیب‌پذیری مسیرهای تامین انرژی چین را آشکار کرده است. تهدیدهای رژیم ایران علیه ترافیک دریایی در تنگه هرمز، پکن را مجبور به بازنگری در استراتژی واردات نفت خود کرده است.
راه‌های پیش روی چین
چین اکنون با یک انتخاب حیاتی روبروست: یا باید از تحریم‌های سازمان ملل برای حفظ چارچوب NPT حمایت کند، یا با مخالفت با محدودیت‌ها، حمایت ضمنی خود از مسیر هسته‌ای ایران را نشان دهد. هر دو مسیر هزینه‌های استراتژیک خود را دارد، اما عدم اقدام می‌تواند به فاجعه‌ای غیرقابل جبران منجر شود.
اگر چین می‌خواهد در شکل‌دهی آینده رژیم جهانی منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای نقش داشته باشد، باید از موضع انفعالی خارج شود.
Niloofar Azari
تبعیدی سیاسی، کاریکاتوریست سابق در تهران، اکنون سرمقاله‌نویسی متعهد برای حقوق بشر.