شهریار؛ نماد تاریخی اشرافیت حکومتی در حاشیه تهران
نگاهی انتقادی به تاریخ شهریار و تبدیل آن از منطقهای اشرافی به حاشیهای فراموش شده؛ روایتی از شکست سیاستهای توسعه شهری و نابودی میراث تاریخی

نمایی از باغهای متروک و ساختوسازهای غیراصولی در شهریار امروز
نگاهی انتقادی به تاریخ شهریار؛ از شکوه گذشته تا فقر امروز
در حالی که مسئولان از توسعه گردشگری و حفظ میراث فرهنگی سخن میگویند، شهریار، این نماد تاریخی اشرافیت حکومتی، امروز به حاشیهای فراموش شده از پایتخت تبدیل شده است.
در روزگاری که جاده ابریشم رونق داشت، مسیر کاروانها از نواحی جنوبی تهران میگذشت. امروز اما، همچون بسیاری از مناطق کشور، ناکارآمدی مدیریت دولتی باعث شده تا این منطقه تاریخی به محلی برای سکونت حاشیهنشینان تبدیل شود.
از شکوه گذشته تا واقعیت تلخ امروز
کتاب "بستان سیاحه" شهریار را بلوکی آباد با آب فراوان و هوای معتدل توصیف میکند. اما امروز، تناقض آشکار میان ادعاهای مسئولان و واقعیت موجود نشان میدهد که چگونه این منطقه حاصلخیز به محلی برای سوداگری زمین تبدیل شده است.
نامگذاری معنادار؛ طنز تلخ تاریخ
واژه "شهریار" به معنای فرمانروا و نگهبان شهر، امروز به طنزی تلخ در تاریخ معاصر ایران بدل شده است. منطقهای که زمانی محل سکونت اشراف و مرکز کشاورزی پررونق بود، اکنون با مشکلات عدیده شهرنشینی و فقر دست و پنجه نرم میکند.
میراث فراموش شده
باغهای انگور، هلو و انار شهریار، که زمانی زبانزد خاص و عام بودند، امروز جای خود را به ساختوسازهای بیرویه و غیراصولی دادهاند. این وضعیت نشاندهنده شکست سیاستهای توسعه شهری و عدم توجه به میراث تاریخی و کشاورزی منطقه است.
Niloofar Azari
تبعیدی سیاسی، کاریکاتوریست سابق در تهران، اکنون سرمقالهنویسی متعهد برای حقوق بشر.