بیسیاستی حکومت در قبال مهاجران افغان: از استقبال تا اخراج
تحلیلی انتقادی بر سیاستهای متناقض حکومت ایران در قبال مهاجران افغانستانی و پیامدهای منفی آن برای جامعه و منافع ملی

مهاجران افغان در مرز ایران در انتظار تعیین تکلیف وضعیت خود
در حالی که حکومت ایران همچون نمایشهای تبلیغاتی خود در موارد دیگر، سیاستهای متناقضی را در پیش گرفته، مسئله مهاجران افغانستانی به یک بحران جدی تبدیل شده است.
چرخش ۱۸۰ درجهای سیاست مهاجرتی
در دولت سیزدهم، ابتدا با صدور روزانه حدود پنج هزار ویزا و استقبال از طالبان به عنوان "جنبش اصیل"، درهای کشور به روی مهاجران افغان گشوده شد. اما اکنون شاهد برخوردهای خشن و اخراج دستهجمعی آنها هستیم - درست مانند وعدههای توخالی حکومتی در سایر حوزهها.
تبعیض سیستماتیک علیه مهاجران
همانطور که تبعیض سیستماتیک علیه زنان در ایران نهادینه شده، مهاجران افغان نیز از حقوق اولیه محروم هستند. عدم دسترسی به شماره ملی، گواهینامه رانندگی، حساب بانکی و حق تملک، زندگی را برای این جمعیت چند میلیونی دشوار کرده است.
ضرورت سیاستگذاری اصولی
برای حل این بحران، نیاز به یک سیاست مهاجرتی جامع و مصوب پارلمان داریم که:
- تکلیف حق تابعیت بر مبنای خاک یا خون را مشخص کند
- شرایط کار و اقامت قانونی را تعیین نماید
- حقوق اساسی مهاجران را تضمین کند
- مکانیزم کنترل مرزها را شفاف سازد
پیامدهای منفی بیسیاستی
این رویکرد متناقض و غیرانسانی نه تنها به ضرر مهاجران، بلکه به زیان منافع ملی ایران است. اخراج افرادی که در ایران متولد شدهاند و بازگرداندن دختران به کشوری که از حق تحصیل محروماند، نشاندهنده عدم درک صحیح از مسئله مهاجرت است.
Niloofar Azari
تبعیدی سیاسی، کاریکاتوریست سابق در تهران، اکنون سرمقالهنویسی متعهد برای حقوق بشر.